Pepe Bazán,

Comezamos unha nova etapa do blog e a partir de agora , periódicamente publicaremos entrevistas como as que lle fixemos ós artesáns que participaron en 100x100 Coiro, ou os que nos visitan, pero agora participarán artesáns que teñen algo que transmitir e o queren compartir.
 Un referente a nivel Nacional no traballo do Coiro, e no amor polo Oficio e José Luis Bazán, un Maestro, con todas as letras, que como non, sendo de Ubrique non podía dedicar a súa vida a outra cousa, o Coiro, a nosa afección e para moitos a nosa paixón. Pepe tamén nos dedicou un tempo para que saibamos, quén é e que coñezamos o seu traballo.

Moitas Grazas Maestro...

-¿Como empezaches no coiro?, ¿como descubriches o nobre material?

Son a terceira xeración neste oficio, iso quere dicir que na miña casa como en case todas as de Ubrique se respiraba coiro por todos lados. O meu pai foi o meu primeiro mestre, el ensínoume a querer este material e o oficio. A súa curiosidade, a súa imaxinación e o coñecemento do traballo callaron en min ata namorarme en todos os sentidos do coiro. El sempre me dicía que quedaban moitos campos por investigar e que tiñamos que pensar e desenvolver novos obxectivos co coiro como base. Aos 12 anos comecei nun taller de repuxado, o dos irmáns Urbina, compartía o colexio co traballo de aprendiz. De hai pasei a Piel Anfe, un taller que na súa maioría se dedicaba á fabricación de estuchería e escritorios, en todos os talleres de entón aos aprendices nos poñían ao servizo dun Oficial que nos ensinaba o oficio, así que había que espabilar. O verdadeiro mestre e alma deste taller era Félix Sánchez, mentres que aprendía co meu Oficial aproveitaba con disimulo para estar atento a todo o que pasaba na súa mesa de traballo, el sen sabelo inculcou en mín máis se se podía o amor a este Oficio.
Anos despois xa como oficial fun pasando por talleres especicializados en diferentes técnicas, pequena marroquinería, maletíns, bolsos, etc.
Aos 19 con varios amigos montamos o noso primeiro taller, no que traballabamos por encarga.
Traballo un par de anos no taller de deseño da comercializadora de produtos Marroquineros de Ubrique en el facemos realidade os proxectos de marcas internacionais por non dar nomes pero que a maioría coñecemos, aquí coincido cun gran mestre Pera Ventura, el ensíname a ver doutro xeito, a ver formas, espazos...
Volvo montar outro taller esta vez coa miña compañeira Isa no que combinamos o traballo tradicional con algunhas técnicas diferentes.

O que segue, case 8 anos dedicado á formación de coiro en diferentes centros. Aquí combino a investigación coa docencia.
En febreiro cumpriu 11 anos Artenazari, o noso ultimo proxecto aquí xúntanse varias vertentes, investigación, produción, venda, e formación.
A formación de futuros amantes deste oficio, é á que máis tempo lle dedicamos. Estamos instalados no Centro Tecnolóxico da Pel de Andalucía en Ubrique e dende aquí organizamos os nosos cursos a nivel tanto Nacional coma Internacional.
-¿Que ten o coiro que non teña outro material?
O primeiro, pertenceu a un ser vivo con todo o que isto significa. Podo estiralo, endurecelo, pintalo, e un longo etc. e ademais estou namorado como un rucho...
-Dentro das técnicas que coñeces ¿cal é a túa favorita?

A miña técnica favorita é investigar e difundir o que vou aprendendo, agora estou a experimentar con grandes formas, e texturas. Quedaría co moldeado.
-¿Que peza tes ganas de facer e aínda non fixeches?
¿Soñades co coiro?, eu sí e aínda que vivise 200 anos me faltarían moitos mais para realizar só o que teño nos meus apuntamentos.
-¿Que consello lle darías a alguén que está a empezar?
Que o coiro é un Oficio ao que hai que amar, que temos que estar abertos para compartir e aprender de outros, e que non existen regras ás que atarse, que como todo neste universo é un camiño, unha forma de vida...
-¿Tes algunha ferramenta "especial"?
A chaveta ou chifladora que herdei do meu pai e que me acompaña dende entón...