.JPG) |
| Peza de María Velilla PII, que ilustra as bágoas que o coiro derrama hoxe. |
Vamos a botar de menos a súa alegría, as súas prisas por rematar, as súas pulseiras, xa non teremos a quen chamar Ángel, xa ninguen dirá iso de "los que llevamos trenzas", as ensaimadas non nos van a saber igual...
Non teño moito máis que poder dicir porque as palabras non me saén. Só sei que o vamos a botar moitísimo de menos, e que o lúns a clase non vai ser igual, porque vai haber unha cadeira valeira na clase, cada vez que chamen á porta esperaremos que sexa el, pero me temo que non vai ser así aínda que de Luís se pode esperar todo, como a súa última visita en cadeira de rodas á clase, na que cando sorprendidos o vimos entrar pola porta mirando as nosas caras de de sorpresa dixo algo así como " se non veño eu quen lle vai a tocar as narices ó profe"
O coiro chora, as nosas ferramentas están tristes, pero máis tristes estamos nós...
Ata sempre Luis... unha aperta.
Carta publicada no Progreso de Lugo que fala sobre Luis
Tampoco tengo palabras para hablar de aquel con el que compre el primer potro y medio cerdo.
ResponderEliminarTengo guardado el patron de la cabeza del caballo, que haré en grande en tu recuerdo.
Yo tb tengo el patrón de la cabecita de caballo que nos dió!!! Podíamos hacerla todos en clase en honor a su generosidad,o el profe nos podía enseñar a hacer unas flores wapas y las colocamos en un lugar de la clase representando que sigue estando presente. Non che sei , lo que querais, pero algo tenemos que hacer..
ResponderEliminarApertas a todos.
Clara.
Ok, pensaba en algo parecido, o luns falamos e decidimos que facer, pero o das flores me gusta e o da cabeza de cabalo é unha boa idea... a pensar o que se pode facer. Grazas por facer propostas
ResponderEliminarNo tengo palabras, se me encogio el corazon cuando me entere, lo vamos a echar muchisimo de menos, me acuerdo de la ultima visita, siempre con su buen humos. hay que organizar algo en clase ,,,, UN ABRAZO LUIS
ResponderEliminar